Αυτή η ΑΕΚ δεν έχει ποδόσφαιρο μέσα της!

Στο "Θεόδωρος Κολοκοτρώνης" είδαμε πραγματικά πολύ καλό παιχνίδι. Αλλά βέβαια αυτό δεν συνέβη επειδή χιόνιζε και επιτέλους... είδαμε άσπρη μέρα. Ούτε βέβαια γιατί οι ποδοσφαιριστές των δύο ομάδων προτιμούν να αγωνίζονται σε τέτοιες συνθήκες και ξαφνικά τα έκαναν όλα καλά.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο λόγος που ο αγώνας Αστέρας - ΑΕΚ ήταν τόσο όμροφος ήταν καταρχάς το κίνητρο των δύο, που ήταν μεγάλο και δεν φάνηκε ούτε στο 0-0, ούτε στο 0-1. Φάνηκε στο 2-2. Τότε που και οι δύο ομάδες - τουλάχιστον μέχρι την αψυχολόγητη ενέργεια και αποβολή του Βράνιες - φώναζαν ότι θέλουν τη νίκη. Ο δεύτερος λόγος ήταν ο Αστέρας. Εκείνος έβαλε το περιτύλιγμα του δώρου που πρόσφεραν σε όσους παρακολούθησαν τον αγώνα.

Η ομάδα του Δημήτρη Ελευθερόπουλου ήταν εκείνη που προσπαθούσε να κάνει ποδοσφαιρικά πράγματα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Εκείνη έπαιζε το παιχνίδι με πλάνο. Εκείνη έβαζε σκέψη μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μέσα σε όλα αυτά, η ομάδα του Ζοσέ Μοιράις ακολουθούσε.

Η ΑΕΚ ακολουθούσε τον Αστέρα. Το παράδοξο δεν είναι αυτό. Το παράδοξο είναι ότι το έκανε όχι γιατί βρέθηκε σε μια κακή μέρα και ο αντίπαλος σε καλή. Ισα - ίσα που αυτό θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν ένα από τα συμπαθητικά παιχνίδια της φετινής Ενωσης. Η ΑΕΚ ακολουθούσε αγωνιστικά τον 13ο του βαθμολγικού πίνακα (έστω και αν αυτό είναι άδικο για τον Αστέρα), διότι δεν μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό.

Αυτή η ΑΕΚ δεν έχει ποδόσφαιρο μέσα της. Εχει κάποιες μεμονωμένες ενέργειες, ατομικής και στιγμιαίας ποιότητας, όπως του Λάζαρου που έδωσε το 0-1 και του Γιόχανσον που έδωσε το 2-2 στον Πέκχαρτ. Αλλά έχει μόνο αυτό. Δεν έχει κάποιο πλάνο, δεν έχει ταυτότητα, δεν έχει δουλέψει τίποτα που να δικαιολογεί για παράδειγμα την εμμονή του προπονητή της να παίξει με τρία χαφ και να χαραμίσει τον Μάνταλο στην πτέρυγα χωρίς μάλιστα κάποιον άλλο μεσοεπιθετικό δίπλα του. Διότι άλλο το Μάνταλος δεξιά της Εθνικής με τον Φορτούνη κοντά του και άλλο το Μάνταλος δεξιά στο 4-3-3.

Η ΑΕΚ μάλιστα, κυρίως από τον πάγκο της, δεν δουλεύει και τίποτα στη διάρκεια του αγώνα. Από τον Αστέρα δέχτηκε τρία γκολ από την αριστερή της πτέρυγα. Τρία! Οχι ένα ή δύο... Σπάνια βρίσκεις κάτι τέτοιο και ο προπονητής να μην αλλάζει τίποτα. Είτε γιατί θεωρεί ότι δεν τρέχει και τίποτα είτε γιατί δεν το έχει πάρει χαμπάρι.

Αυτό που περιγράφουμε για την ΑΕΚ του Μοιράις - κι όμως - δεν είναι το χειρότερο που έχει συμβεί στους κιτρινόμαυρους. Είναι τόσο λάθος όλο αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν από το καλοκαίρι μέχρι και τώρα, που δεν έχει πια πισωγύρισμα. Και επειδή αυτή η "διάγνωση" είναι εντελώς ποδοσφαιρική, αυτό δεν είναι κάτι που αντιλαμβανόμαστε κυρίως εμείς. Το αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερο οι επαγγελματίες του είδους. Οι προπονητές, που θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι για να διαδεχθούν τον Μοράις, εφόσον αποφασιστεί το φυσιολογικό και αποχωρήσει ο Πορτογάλος.

Ποιο, λοιπόν, θα είναι το κίνητρο εκείνου που θα έρθει για να αναλάβει την ΑΕΚ; Οταν θα ξέρει εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορεί να κάνει και πολλά για να την βελτιώσει; Δύο πράγματα μένουν. Η αυτοπροβολή και το οικονομικό. Κανένα από αυτά, όμως, δεν αποτελεί το κριτήριο για μια ποδοσφαιρική απόφαση...